The Imaginary Friend/De Gedroomde Vriend. Chabot Museum Rotterdam 15.03.24 – 02.06.24

The exhibition, which balances on the edge of performance and photography, consists of large format blow-ups of unedited Polaroids, while retaining all specifics such as dreamy colours, vague contours and diffuse lighting. The Imaginary Friend depicts a dream of a young woman who in the early eighties commutes every morning by train, across the Maas bridges. She passes the ruins of an abandoned bridge keeper’s tower and dreams that a friend lives there who gives colour to the grey days. She decides to bring him to life. Under her hands and those of sculptor Stuart Smith of Madame Tussauds, the person Von Tuzzi (‘Fantasy’) takes shape and his existence can be followed very closely by the train passengers.
Because the passengers only have a ‘shutter speed’ of seven seconds in passing, their perception is fragmented, and they never know exactly what they have seen. Supplemented with their own imagination and dreams, the stills emerge of an eccentric hermit in a ‘folly’ who briefly shakes the travellers awake from their lethargy and thus stimulates the surreal life. It’s a story about the limits of fantasy and the melancholy of things that pass.

This previously unseen material by the deceased young writer Pieter van Oudheusden was recently released. He appears to have captured the enigmatic inhabitant of the tower on Polaroid like a paparazzo. Bob Goedewaagen’s digital processing and enlargement of a selection of these photos has surprisingly created an entirely new visual story that is as poignant and elusive as the poetic images that passed by the train travelers at the time.

De expositie, die zich op de grens van performance en fotografie beweegt, bestaat uit een groot formaat blow-ups van onbewerkte Polaroids, met behoud van al hun specifieke kenmerken zoals dromerige kleuren, vage contouren en diffuse belichting. De Gedroomde Vriend verbeeldt de fantasie van een jonge vrouw die aan het begin van de jaren tachtig elke ochtend per trein forenst over de Maasbruggen. Ze passeert daarbij de ruïne van een verlaten brugwachterstoren en droomt dat daar een vriend woont die de grijze dagen kleur geeft. Ze besluit hem tot leven te wekken. Onder haar handen en die van beeldhouwer Stuart Smith van Madame Tussauds krijgt de persoon Von Tuzzi (‘Fantasie’) vorm en is zijn bestaan van zeer nabij te volgen door de treinreizigers.
Omdat de passagiers in het voorbijgaan maar een ‘sluitertijd’ van zeven seconden hebben, is hun waarneming gefragmenteerd en weten zij nooit wat zij precies hebben gezien. Aangevuld met hun eigen voorstellingsvermogen roepen de steeds wisselende performances het beeld op van een excentrieke kluizenaar in een ‘folly’ aan de Maas, die de reizigers wakker schudt uit hun lethargie en daarmee het surreële leven prikkelt. Het is een verhaal over de grenzen van de fantasie en de weemoed van dingen die voorbijgaan.

Recentelijk is dit niet eerder getoonde materiaal van de jong overleden schrijver Pieter van Oudheusden vrijgegeven. Hij blijkt als een paparazzo de raadselachtige bewoner van de toren in Polaroids te hebben vastgelegd. Door de digitale bewerking en uitvergroting van Bob Goedewaagen van een selectie van deze opnamen is op verrassende wijze een geheel nieuw beeldverhaal ontstaan dat even aangrijpend als ongrijpbaar is als de poëtische beelden die aan de toenmalige treinreizigers voorbijtrokken.