Noordereiland

Een smalle strook land, die de ‘Sprong naar Zuid’ mogelijk moest maken van de oude stadsdriehoek Rotterdam naar het nauwelijks ontwikkelde Feijenoord aan de overzijde van de Maas, zo werd het Noordereiland aan het einde van de negentiende eeuw geboren. Op een van Europa’s drukste kruispunten van trein- en scheepvaartverkeer ontstond ‘een dorp in de rivier’. Bewoners, die soms meerdere generaties op het eiland bleven wonen, leefden er in een semi-isolement, omdat de bruggen naar het vasteland voortdurend open stonden. Zij ontwikkelden de karakteristieke eigenschappen van een eilandgemeenschap, waarbij  hun relaties met de scheepvaart soms hechter waren dan die met de vaste wal. Beelden uit de begintijd illustreren de overgang van zeilschip naar stoomboot, van trekpaard naar vrachtwagen, van handkar naar motorverkeer; de industriële groeiperiode waarin de bruggen werden gebouwd en de Rotterdamse haven groot werd, maar die evengoed armoede, huiselijk leed en vuiligheid met zich meebracht.
Nu, in de eenentwintigste eeuw, reist het treinverkeer ondergronds en zijn de wachttijden voor de bruggen nagenoeg voorbij. Het Noordereiland lijkt een gewone woonwijk geworden. Toch is het eilandkarakter altijd gebleven. Dit tekent zich af in de eigengereidheid van de bewoners, maar begint ook stedenbouwkundig markant te worden, naarmate er meer moderne woontorens links en rechts langs de Maasoevers verrijzen. De negentiende–eeuwse panden lijken door het schaalverschil te krimpen tot Madurodam-achtige proporties.  Samen met de evenementen op het water en de toenemende pleziervaart van partyschepen, wordt het eiland, dat de status van beschermd stadsgezicht kreeg, bijna een bezienswaardigheid.

Het boek Noordereiland schetst in woord en beeld de geschiedenis van dit opmerkelijke Rotterdamse stadsdeel.