Dik water
Wonen in een Nederlandse buitenwijk
In de Alexanderpolder, het diepste punt van Nederland, hadden buitenstaanders niets te zoeken. Behalve weilanden met hier en daar een boerderij viel er weinig te beleven.
In de Alexanderpolder, het diepste punt van Nederland, hadden buitenstaanders niets te zoeken. Behalve weilanden met hier en daar een boerderij viel er weinig te beleven. Tot in de jaren vijftig de zandauto’s en heimachines arriveerden. Binnen enkele jaren veranderde de zompige polder – dik water – in een toevluchtsoord voor tienduizenden gedupeerden van de woningnood. Waar tot voor kort vee graasde en de vaarten vol zeelt en baars zaten, verrezen doorzonwoningen en torenflats. De eerste bewoners oogstten medelijden, maar zelf voelden zij zich al gauw de koning te rijk. De nieuwe wijken maakten het beste in de mensen wakker werd gezegd. Maar de tijden veranderen. Het oorspronkelijke ethos sleet.De ‘starters’ van weleer zijn nu gezeten burgers die waarde hechten aan orde en rust. Hun onderlinge verschillen zijn groot, maar zij streven naar het zelfde: voorkomen dat de verloedering van de stadwijken ook hun voordeur bereikt.
ISBN 90.6906.015.9
Antiquarische prijs: € 19,90
Paul Hellman
Rotterdams Dagblad, Jan Oudenaarden: “Paul Hellman heeft een prachtig boek geschreven over een saaie wijk.”